Ibrahim Hamadtou… 10 yaşında geçirdiği bir kaza sonrasında, muhtelemen çevresindeki herkes tarafından hayatının bittiği düşünülse de, yaşama arzusu, onu dünyaca ünlü bir masa tenisi oyuncusu yapıyor…
Kazada iki kolunu birden kaybeden Hamadtou, o günleri şöyle anlatıyor:
“Bizim köyde o zamanlar ya futbol ya da masa tenisi oynayabilirdiniz. İçinde bulunduğum durum nedeniyle ben de öncelikle futbol oynamaya başladım. Sonrasında ise bir meydan okuma olarak görerek masa tenisi de oynamaya başladım”
Başta bir hakem olarak başladığı masa tenisindeki kariyerini yine hakemliğini yaptığı bir maç baştan aşağı değiştiriyor ve bu olayı Hamadtou şöyle anlatıyor:
“Malum kazayı geçirdikten sonra masa tenisine aşık olmuştum. Kulüpte iki arkadaşın maçına hakemlik yapıyordum. Bir pozisyonda aralarında tartışma çıktı. Ben de sayıyı ikisinden birine verdim ancak diğeri buna öfkelendi ve bana ‘Sen hiçbir zaman masa tenisi oynayamayacak biri olarak bu işe karışma’ diye bir laf etti. Bu sözler beni galeyana getirdi ve o an masa tenisi oynamaya karar verdim.”
Bu duruma çok içerleyen Hamadtou masa tenisi oynamaya karar vermişti. Ama nasıl? Kendi stilini oluşturması bir seneden fazla sürmüştü. İki kolu da olmayan Hamadtou raketi ağzıyla tutuyor ve servis kullanırken topu ayağı ile havaya atıyordu. Bu durumu yine Hamadtou’dan dinlemek gerekirse:
“Raketi ağzımla tutup, servis kullanabilmek için bir yıl sürekli çalışmam gerekti. Sonrasında bu şekilde düzenli olarak oynamaya başlayarak bu becerimi geliştirmem mümkün oldu.”
Artık bir stili olan ve bu stille rakiplerini alt eden Hamadtou’yu çalışma azmi her geçen gün daha büyük başarılara götürüyordu. 2011 ve 2013 Afrika Para Masa Tenisi Şampiyonalarında gümüş madalya aldı. Sonrasında 2016 yılında ülkesini Rio Paralimpik Oyunlarında temsil etti. Artık tüm dünyanın gözü üzerindeydi. Dünya basını Hamadtou’nun bir fotoğrafını çekebilmek için neredeyse sıraya girmeye başlamıştı çünkü bir tarihe tanıklık ediyorlardı.
Artık tarihi bir karakter olan Hamadtou geldiği noktayı ise şöyle anlatıyor:
“İnternette meşhur olmaktan dolayı mutluyum çünkü bu bir çok insanın izolasyondan çıkmasına yardımcı oluyor. Umutsuzluğa kapılmış bir çok engelli insana umut veriyor ve hayatta hiçbir şeyin imkansız olmadığını görmelerini sağlıyor.”
