billurtaj

Damla Durakçay: Yazarak Döküyorum İçimi

Üç kelimeyle Damla Durakçay kimdir?
Hikayeci, şarkıcı, hayalbaz.

Kısa filmler, senaryolardan müziğe geçiş nasıl oldu? Farklı disiplinlerde kendini anlatmak seni zorladı mı?
Günlük tutarak başladığım yazma serüveni senaryolara, oradan hikayelere ve şarkı sözlerine dönüşmüş oldu. İlhamım, yaşadıklarımın bende bıraktığı hislerle, bir filmden, bir kitaptan, başka bir şarkıdan, bir fotoğraftan bana geçen hislerin birleşimi diyebiliriz. Farklı disiplinlerde kendini anlatabilmek, kendini anlamayı da getiriyor. Bunu deneyimlemeyi seviyorum.

Üretirken seni en çok besleyen duygu hangisi?
Can sıkıntısı, iç sıkıntısı, duyduğum, okuduğum bir hikayedeki,haberdeki bir kadının sıkıntısı, bir filmdeki karakterin sıkıntısı… Sıkıntımı atmak için yazıyorum, söylüyorum, rahatlıyorum. Yazamazsam, söyleyemezsem, kendimi iç ve dış nedenlerle kısıtlanmış hissedersem rahatsızlık duyuyorum ve yeniden yazarak döküyorum içimi.

Cover yapmak güzelliğinin yanında biraz da tehlikeli gibi geliyor bana. Çok sevildiğinde sanatçının üzerine yapışıyor gibi. Sen nasıl hissediyorsun bu konuda?
Valla göreceğiz yapışacak mı:) İlk kez bir cover yayınlıyorum. Halihazırda çok sevilen şarkıların daha çok insana ulaşma olasılığı bir yana, içten gelmeyen ve sırf stratejik nedenlerle yapılmış bir işse geri tepme durumu da olabilir tabi. “Seni Kimler Aldı” benim için çocukluğumdan, ilk gençliğimden gelen bir ağıt gibi ve Sezen Aksu’nun söylemeyi en sevdiğim şarkılarından biri. O yüzden bunu herkese haykırma ihtiyacı hissettim.

Kendini en yalnız hissettiğin an hangisi?
Bazı günler müzik yapmayı çok istiyorum. Aklımda sözler, melodiler oluyor ve o anda etrafımda bu hissi anlamayan insanlar olunca çok yalnız hissediyorum. O yaratma ihtiyacının ateşini kaçırdığım anlardaki yalnızlık da üzücü oluyor.

Senin için mutluluğu anlatan yemek hangisi?
O kadar çok düşündüm ki bu sorunun cevabını:) Çok var ama deniz kenarında oturulan bir balık sofrası kadar mutluluk vermiyor sanırım hiçbiri.

Takıntıların neler?
Mazi. Nostaljik bir yapım var. Çok düşünüyorum, kurcalıyorum, bir ana geri gidip o anki hislerimi şimdiki aklımla anlamaya çalışıyorum. Kendi kendimi iyileştirmeye çalışmak gibi. Belki şarkılar da bundan doğuyor…

Çevrendekilerin ‘Damla artık yapma bunu’ dediği bir huyun var mı?
İçine kapanma Damla, anlat.

Üç ünlü ile eve çıkacak olsan bunlar kim olurdu?
Bu aralar tüm Succession cast’ıyla eve çıkmak isteyebilirdim 🙂

 

Başa dön tuşu