Eskiden birine aşık olmak için o kişiyle gerçekten tanışmanız gerekirdi, hatırlıyor musunuz? İşte o günler artık geride kaldı. Artık biriyle tanışmak için dışarı çıkmanıza, bir mekânda karşılaşmanıza gerek yok. Sadece telefonunuzu açıp birkaç kaydırma hareketiyle potansiyel partnerler arasında gezinebiliyorsunuz. Evet, dijital dünya bize birçok kolaylık sağladı ama bu yeni dünya ilişkilerimizi gerçekten daha iyi mi yaptı?
Tinder, Bumble, Hinge ve dahası… İsimlerini hepimiz biliyoruz. Bu uygulamalar sayesinde biriyle tanışmak artık süper hızlı ve kolay hale geldi. Biriyle sadece birkaç saniyede eşleşebiliyorsunuz, sonra da “Merhaba” deyip bir sohbete başlıyorsunuz. Ne kadar güzel, değil mi?
Aslında o kadar da değil.
Tamam, bu uygulamalar kolaylık sağlıyor, doğru. Ama bir yandan da bizi “kullan at” bir ilişki modeline itiyor. Birisiyle hemen bağ kurabiliriz ama aynı hızla da iletişimi koparabiliyoruz. Hoşlanmadığımız ya da ilgimizi çekmediğinde, bir anda kayboluyoruz, hiçbir açıklama yapmadan. Bu, ilişkilerdeki derinlik ve anlamı giderek yok ediyor. Hızlı flört uygulamaları, ilişkileri bir nevi “alışverişe” dönüştürmüş durumda: Seçenekler denizi sonsuz, ama hiçbirine gerçek anlamda bağlanmıyoruz.
Sonuç? Aslında daha fazla yalnızlık. Sınırsız seçenekler arasında kaybolmuş, gerçekten anlamlı bir bağ kuramayan bir topluluk…
Sosyal medya da bu oyunun bir parçası. Instagram, TikTok gibi platformlar sayesinde sürekli olarak başkalarının hayatlarına, ilişkilerine, bedenlerine bakıyoruz. Herkesin mükemmel göründüğü, en iyi pozlarını paylaştığı bir dünyada yaşıyoruz. Bu “kusursuz” görüntüler, özellikle genç nesiller üzerinde büyük bir baskı yaratıyor. Cinsellik de bu sahte mükemmeliyetçilikten payını alıyor.
İnsanlar, fiziksel temas olmadan da ilişkilerini yürütmeye çalışıyor. Peki, bu gerçekten ilişkiyi sürdürmenin sağlıklı bir yolu mu? Ya da sadece bir geçici çözüm mü?
Diğer yandan sanal cinsellik bir çıkış yolu gibi görünebilir ama gerçek cinsel deneyimlerin yerini ne kadar alabilir? Ekran üzerinden birini çekici bulmak, aradaki duygusal bağı kurmaya çalışmak elbette mümkün. Ancak burada bir kopukluk var. Fiziksel dokunuşun, göz temasının, yan yana olmanın getirdiği duygusal yoğunluk yok. Bu yüzden sanal cinsellik, fiziksel cinselliğin bir parçası olabilir, ama asla tam bir karşılığı olamaz.
Sonuç olarak, online flört, sosyal medya ve sanal cinsellik, ilişkilerimizi bambaşka bir şeye dönüştürdü. Evet, teknoloji ilişki kurmamıza yardımcı olabilir ancak aynı zamanda bizi yüzeysel bağlara ve duygusal boşluğa da itebilir. Gerçek samimiyeti, derinliği ve güveni bulmak dijital çağda daha da zorlaşıyor maalesef.
Belki de biraz geri adım atıp, ilişkilerimizi daha dikkatli ve anlamlı şekilde kurmalıyız. Gerçek birliktelikler, sadece ekranlarda değil, duygusal ve fiziksel bağlarda yaşanmalı. Çünkü gerçek bir ilişki, sanal dünyanın sağlayabileceğinden çok daha fazlasını sunar.
