Büyük Ev Ablukada… Sadece dinlediğim bir grup değil; hayatımın farklı dönemlerinde ruh hâlime eşlik eden, hatta onu tarif eden bir dil. Üç albüm üzerinden dönüp baktığımda, kendi içimde geçirdiğim evreleri görüyorum: bağırdığım, kırıldığım, sonra sakinleştiğim zamanları.
Full Faça
Agresyonun, isyanın ve gürültünün zamanı.
Full Faça, grubun daha rock, daha dişli, daha bağıran hâli. O albümde gitarlar daha sert, sözler yumruk gibi gelir. Benim için de hayatın sesini kısmayı bilmediğim, her şeye fazla yüklendiğim 18–23 arası bir dönemi temsil ediyor. Her şeye tepkili olduğum; insanlara, düzene, kendime… Albümdeki o ham enerjiyle birebir örtüşüyor bu hâl.
Hayaletler ya da Havadar çaldığında, sadece bir şarkı dinlemiyor; o yaşların aceleciliğini, her duyguyu sonuna kadar yaşama hâlini yeniden hissediyorum. Full Faça aslında benim için “yüksek sesle yaşamak” demek…
Fırtınayt
Buruk ama hareketli, yarı karanlık bir pist.
Fırtınayt’ta ise ses kısılır ama hisler derinleşir. Agresyon yerini garip bir kabullenişe bırakır. Artık bağırarak değil, dans ederek atarsın içindekini. Bir yanın kırık, bir yanın hâlâ umutlu. Benim hayatımda da tam olarak böyle bir dönemdi: burukluğun içinden ritim çıkarabildiğim, acıyla eğlenceyi aynı anda taşıyabildiğim zamanlar. Hoşçakal Kadar, Evren Bozması gibi parçalar, insanın içini acıtırken ayağını da yerden keser. Fırtınayt, “iyi değilim ama hayattayım” deme şeklimdir.
Defansif Dizayn
Gözler kapalı, ritme teslim.
Defansif Dizayn ise artık başka bir yerden konuşur. Ne öfke var ne de o eski zıplayışlar. Daha içe dönük, daha sakin ama daha derin bir hâl. Gözlerimi kapatıp ritme kendimi bırakma isteği… Hayatta da artık böyle davrandığım bir dönem… 18’imde Full Faça ile başladığım yolculuğun en demlenmiş hali belki de. Daha az tepki, daha çok his. Daha az dış ses, daha çok iç ritim.
Albüm bana, değer verdiğim duyguların değiştiğini fark ettirdi. Yaş almak tam olarak bu galiba: Her şeyi savunarak değil, seçerek yaşamak. Defansif Dizayn bir duruş; hayata karşı kalkan kaldırmak değil, adım geri çekip dengeyi bulmak. Beklediğim Gibiyim ve Feel’i dinlemek suyun üzerinde sırt üstü yatmakla aynı hissi uyandırıyor. Akışında ve daha az hareketli…
Büyük Ev Ablukada’nın bu üç albümü, benim için bir diskografi değil; bir zaman çizelgesi aslında. Full Faça’da bağırdım, Fırtınayt’ta dans ettim, Defansif Dizayn’da durup dinledim. Ve galiba en güzeli şu: Grup da ben de değiştik. Aynı anda, aynı yönde…
